قم فانذر

به خدا قسم اى یزید، هر چه كردى بازگشت آن به سوى خودت خواهد بود، چرا كه تو جز پوست خود نشكافتى و جز گوشت خود ندریدى.

اى یزید! در آن روزى كه خداوند بدنهاى پاك شهیدانمان را حاضر می كند تا حقوق خود را از ستمگر بستاند، تو بر رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم وارد خواهى شد، امّا می دانى در چه حالى؟ در حالیكه خون عزیزان او را ریخته و حرمت ذرّیه او را از بین برده اى. آرى اى یزید! از این پیروزى ظاهرى كه به دست آورده اى، غرق شادى مشو، و آن عزیزان را كه در كربلا به خاك و خون كشیده اى، مغلوب و مرده مپندار. كه خداوند می فرماید: (كسانى را كه در راه خدا شهید شده اند مرده مپندارید. بلكه آنان زنده اند و در نزد خداى خود روزى می خورند). آل عمران: 169

و اى یزید! براى تو همین بس كه حاكم در آن روز خداوند، و دشمن تو پیامبر خدا، و یاور و پشتیبان اهل بیت جبرئیل باشد. و به زودى كسى كه این مقام را براى تو زینت داده و تو را بر گردن مسلمین سوار كرده است (یعنى معاویه)، خواهد دانست كه چه جانشین بدى براى خود تعیین كرده و در روز جزا درخواهید یافت كه بدترین مكان از آنِ كیست؟ و بدبختى و ضعف و زبونى شامل چه افرادى خواهد شد.

حضرت زينب (س) بزرگ بانوي جهان اسلام، بيدادگر و ادامه دهنده حادثه عاشورا و دارنده دانشهاي دو جهان و به گفته امام سجاد (ع): ” داناي بدون آموزگار و فهميده بدون فهماننده ” بود. الگوي راستين وي، بانوي دو جهان, حضرت فاطمه (س) مادر وي بوده است. زينب (س) در دامان پرمهر و معنويت فاطمه (س) از سرچشمه معارف اسلامي و قرآني سيراب گشت. رسالت راستين زينب هنگامي آغاز گرديد که پس از به شهادت رسيدن امام حسين (ع) و هفتاد و دو تن از يارانش با ايراد سخنان آتشين به بيدارگري مردم کوفه و ستيز با ستمکاران و يزيديان پرداخت.

پانزدهم رجب المرجب، رحلت جان سوز عقیله بنی هاشم، بنت امیرالمؤمنین و حضرت فاطمه الزهرا(س)، اخت الحسین(ع)، شیر زن کربلا، عمه جلیله سادات، ام المصائب، حضرت زینب‌ کبرا (س) را محضر مقدس و منور حجت بن الحسن عسکری(عج) و تمامی شیعیان و محبان آن بانوی مکرمه تسلیت و تعزیت عرض می کنیم.

حضرت سجاد، زین العابدین(ع) فرمود: «عمه ام حضرت زینب کبرا(س) با این همه مصیبت و ماتم وارده از کربلا، هیچ گاه نوافلش را ترک نکرد».

سلام و درود بی کران الهی بر پیشوای شیعیان جهان یعسوب الدین امیرالمومنین امام علی علیه السلام.

بهار طبیعت با چهره ای عرفانی و ملکوتی از راه می رسد تا جان های مشتاقِ قرب الی الله را با جلوه های رحمانی و رحیمیِ تنها خالق هستی سیراب نماید. این دگرگونی طبیعی و عرفانی نویدبخش لحظاتی مملو از انعم خاصه الهی است تا مناجات در آستان کبریائیش آدمی را به کمال و رستگاری رهنمون سازد.

از خداوند منان مسئلت می نمایم تا در سالی که آغازگرش نام مبارک امیرالمومنین امام علی علیه السلام  است، با توسل بر حضرتش و آراستگی خانه دل، تمام توان خود را برای خالص نمودن اعمال و احوال در ایام ماه رجب و ایام البیض و آمادگی میهمانی خدا مهیا نماید.

سال 1397 در حالی به روزهای پایانی خود نزدیک می شود که در حوزه های علمیه مسئولین و طلاب لحظه ای از ایفای رسالت خویش غافل ننشسته­اند. امید است در سال جدید و نوروز علوی؛ با اراده ای مستحکم و شناختی دقیق و استقامتی پایدار، و طی طریق سلوک زعیم انقلاب امام راحل عظیم الشان رضوان الله تعالی علیه و پیروی از رهنمودهای داهیانه مقام عظمای ولایت حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای مدظله العالی، حمایت از نظام مقدس جمهوری اسلامی و راه شهدای گرانقدرمان، سالی سرشار از نشاط علمی و پویایی و بالندگی برای همه ملت ایران بخصوص حوزه های علمیه خواهران باشد.

اینجانب ضمن تبریک فرا رسیدن سال جدید و قدردانی از زحمات و تلاش های همه مسئولین، مدیران و اساتید خدوم و دلسوز و طلاب عزیز حوزه های علمیه خواهران، می خواهم تا در سال پیش رو، با تقویت صبر و تحمل در راستای تبلیغ دین مبین اسلام ناب محمدی صلی الله علیه و آله و سلم و عزت و عظمت نظام اسلامی در عرصه های مختلف علمی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و توفیق خدمت گزاری در راه اعتلای اهداف والای حوزه های علمیه تمام تلاش و توان خود را مصروف دارند.

و السلام علیکم و رحمه الله و برکاته

قرآن کریم در کلام معصومان(ع)، مونسی است که در پناه آن می توان به آرامش رسید و انس با آن تا حدی می تواند عمق پیدا کند که امام زین العابدین(ع) فرموده اند:

«لَوْ مَاتَ مَنْ بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَمَا اسْتَوْحَشْتُ‏ بَعْدَ أنْ‏ یَکُونَ‏ الْقُرْآنُ‏ مَعِی»؛[الکافی، ج2، ص602؛ میزان الحکمه، ج8، ص67.]

اگر همه کسانی که میان شرق و غربند، بمیرند، پس از آن که قرآن با من باشد، از تنهایی وحشت نمی‏کنم.